• izledim
    • izlemek istiyorum
  • youreads puanı (8.34)
whiplash - damien chazelle
küçük yaşlardan itibaren bateri çalmaya başlayan andrew, işinde tam anlamıyla bir usta olmak ister. üniversite tercihinde de ülkenin en iyi müzik okulu olarak gördüğü shcarffer konservatuarı'na girer. henüz 19 yaşındadır ama dersler harici var gücüyle antrenman yapar. bir gün, okulun en sert hocalarından biri olan caz duayeni terence fletcher'ın dikkatini çeker. fletcher andrew'ü okulun en parlak öğrencilerinin seçildiği ve sürekli yeni yarışmalara hazırlanan "studio band"e seçer. başarısı kadar acımasızlığıyla da ün yapmış olan fletcher, andrew'un kapasitesinin sonuna kadar kullanmadan asla başarmış saymayacaktır. genç bateristin önünde sadece mesleki bir test değil, psikolojik bir sınav da vardır... senaristliğini ve yönetmenliğini damien chazelle'in üstlendiği filmin başrolünde miles teller yer alıken karşısında kendisine j.k. simmons eşlik ediyor.


  1. filmi sevmemek için iki iyi sebebim var;
    birincisi caz sevmem ikincisi,
    oz dizisindeki beyaz ip.e vern schillinger, yani terence fletcher'i sevmem.
    whiplas hshaken infant syndrome, 1974'te cafrey denilen bir doktorun, bebekleri silkeleyerek
    onlarda beyin sarsıntısı geçirtme suretiyle istismarına dair, gözlemlerini ve bulgularını içeren bir makale yayınlamasına dayanır.
    dolayısı ise whiplash, filmde bir caz şarkısı olarak görünse de aslında öyle değil.

    filmde ki öğrenci, başarılı olma konusunda hayalleri olan bir kişi mi?
    yoksa; ''en iyi'' olmak için saplantısı olan bir hasta mı?
    bence ikincisi...
    nereden anlıyoruz bunu?
    ----aile yemeği sahnesi,
    34 yaşında sarhoş ve beş parasız ölüp, insanların yemek masasında benden bahsetmesini; 90 yaşında zengin, ayık ölüp kimse tarafından hatırlanmamaya tercih ederim.
    ----arabayı hızlı kullandığı sahne, yaralı olmasına rağmen, sahneye çıkmakta ısrar etmesi
    ---- başlangıçta, büyük bir tedirginlikle, buluşma teklif ettiği sevgilisini, büyük bir acımasızlıkla hayatından çıkarmasından.

    hoca fletcher içinde sayacağımız bir ton şey var. bir çok ortamda bu filmde flatcher'in ''kamçılama'' yöntemi uyguladığı söyleniyor ve takdir ediliyor.
    öğrenci ne kadar hasta ise, öğretmen de o kadar hasta bence.
    ----orkestrada ki kadın öğrencinin yeteneğini sorgulattığı sahne,
    'o sandalyede güzel olduğun için mi, yoksa hakkettiğin için mi oturuyorsun''
    ---sözde methew'in yeteneğini ''kamçılamak'' amacıyla üzerinde baskı kurmak amacıyla sınıfa getirdiği 2 öğrencisini kullanması.
    ---bu iki öğrencisinden birinin lgbt birey olması ve onu aşağılaması.
    ---caz müziğin kökeninin afro amerikalılardır. ve film newyork'taki bir okulda geçmektedir. harlem, harlem rönesansı, caz müzik siyahilerin eseri olmasına rağmen, orkestrada siyahi müzisyenlerin sadece arka fon olarak kullanılması ırkçılıktır.
    ---filmin başından sonuna iki kadın görünmekte.
    aile yemeğinde ki hala. tek görevi erkek aile üyelerini onaylamak, ve pohpohlamak.
    ikincisi, ise öğrencinin kız arkadaşı: aciz, hedefini henüz belirlememiş,
    dolayısı ile iki kadında, zayıf karakterler olarak karşımıza çıkıyor.
    bu anlamda cinsiyetçi bir filmdir.
    film, ırkçı, homofobik, cinsiyetçidir. daha bir dünya şey yazabilirim ama bu kadar yeter.
    istismarı, pohpohlayan bu filmden hiç haz etmediğimi söylemeliyim.